Ο Carl Andre (γεννημένος το 1935) είναι ένας Αμερικανός Μινιμαλιστής του οποίου η κυριαρχία άνθισε στα τέλη του 1960 με μια σειρά από μεγάλα δημόσια έργα και γλυπτά. Η γραμμική γλυπτική του εντάχθηκε στη φημισμένη ομαδική έκθεση του 1966 με τίτλο Primary Structures (Πρωτογενείς Δομές) στο Εβραϊκό Μουσείο.
Ο Joseph Beuys (1921 - 1986) ήταν ένας Γερμανός καλλιτέχνης γνωστός για την ενσωμάτωση των ιδεών του ανθρωπισμού, της κοινωνικής φιλοσοφίας και της πολιτικής στην τέχνη του. Εφάρμοσε τα πάντα από την installation (εγκατάσταση) και την performance art (τέχνη της δράσης) ως την παραδοσιακή ζωγραφική και την "κοινωνική γλυπτική". Είχε συνεχώς ως κίνητρο την πίστη της καθολικής ανθρώπινης δημιουργικότητας.
Ο Umberto Boccioni (1882 - 1916) ήταν Ιταλός ζωγράφος και γλύπτης. Όπως και οι άλλοι Φουτουριστές, το έργο του επικεντρώνεται στην απεικόνιση της κίνησης και το δυναμισμό της, την ταχύτητα και την τεχνολογία. Αφού μετακόμισε στο Μιλάνο το 1907, γνώρισε τους φουτουριστές, συμπεριλαμβανομένου και του διάσημου ποιητή Filippo Tommaso Marinetti, και έγινε ένας από τους κύριους θεωρητικούς του κινήματος.
Ο Georges Braque (1882 - 1963) ήταν ένας μοντέρνος Γάλλος ζωγράφος ο οποίος, μαζί με τον Pablo Picasso, ανέπτυξε τον αναλυτικό κυβισμό και το κυβιστικό κολάζ στις αρχές του εικοστού αιώνα. Ωστόσο, τα πρώιμα έργα του ήταν ιμπρεσιονιστικά, αλλά, έχοντας παρακολουθήσει την έκθεση των Φωβιστών το 1905, υιοθέτησε το φωβιστικό ύφος τους. Ο Braque συνεργάστηκε στενά με τους καλλιτέχνες Raoul Dufy και Othon Friesz, για να αναπτύξει ένα πιο μαλακό φωβιστικό ύφος..
Ο André Breton (1896 - 1966), συγγραφέας του Σουρεαλιστικού Μανιφέστου του 1924, ήταν ένας ισχυρός θεωρητικός τόσο του Νταντά όσο και του Σουρεαλισμού. Γεννημένος στη Γαλλία, μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου και επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τους Αφηρημένους Εξπρεσιονιστές.
Ο Paul Cézanne (1839 - 1906) ήταν Γάλλος Μετα-ιμπρεσιονιστής ζωγράφος με μεγάλη επιρροή, του οποίου οι απεικονίσεις του φυσικού κόσμου, βασισμένες στα εσωτερικά γεωμετρικά επίπεδα, άνοιξε το δρόμο για τον Κυβισμό και τα νεώτερα μοντέρνα κινήματα της τέχνης.
Ο Salvador Dalí (1904 - 1989) ήταν ένας Ισπανός Σουρεαλιστής ζωγράφος, ο οποίος συνδύαζε ένα υπερρεαλιστικό ύφος με την ονειρική, σχετική με τη σεξουαλικότητα θεματολογία. Οι συνεργασίες του με το Χόλιγουντ και τις εμπορικές επιχειρήσεις, παράλληλα με την εμφανώς δραματική προσωπικότητά του, προκάλεσε την περιφρόνηση από ορισμένους συναδέλφους του σουρεαλιστές καλλιτέχνες.
Ο Willem de Kooning (1904 - 1997), ένας Ολλανδός μετανάστης στη Νέα Υόρκη, ήταν ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού. Οι αφαιρετικές συνθέσεις του άντλησαν έμπνευση από το Σουρεαλισμό και τις εικονογραφικές παραδόσεις και αποτυπώνουν το εξπρεσιονιστικό χειρονομιακό ύφος της Σχολής της Νέας Υόρκης.
Ο Edgar Degas (1834 - 1917) ήταν ένας Γάλλος Ιμπρεσιονιστής ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης με μια εξαιρετικά μακρά καριέρα, από τα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα μέχρι και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως ένας από την αρχική ομάδα των Ιμπρεσιονιστών, παρόλο που ο ίδιος προτιμούσε να αποκαλείται ρεαλιστής, ταξίδεψε ευρέως και ασχολήθηκε με τη χρήση της φωτογραφίας στη δημιουργική του πορεία. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζωγραφική του και τα σχέδια των χορευτριών μπαλέτου στην πρόβα και τις παραστάσεις τους στο θέατρο.
Ο Γάλλος καλλιτέχνης Marcel Duchamp (1887 - 1968) ήταν μια ηγετική φιγούρα στον κόσμο της πρωτοποριακής τέχνης τόσο του Παρισιού όσο και της Νέας Υόρκης. Έχοντας κινηθεί στο Ντανταϊσμό, το Σουρεαλισμό, τα έτοιμα έργα του (readymades), τη γλυπτική και την installation (εγκατάσταση), το έργο του εμπλέκει το εννοιολογικό παιχνίδι και μια έμμεση επίθεση σε ευαισθησίες της αστικής τέχνης.
Ο Paul Gauguin (1848 - 1903) ήταν κορυφαίος Γάλλος Μετα-Ιμπρεσιονιστής καλλιτέχνης, που δεν εκτιμήθηκε, παρά μόνο μετά το θάνατό του. Αναγνωρίστηκε αργότερα για την πειραματική χρήση των χρωμάτων και το ύφος των συνθέσεών του, που ευκρινώς διαφέρουν από αυτά του Ιμπρεσιονισμού. Είναι κυρίως γνωστός για τις πριμιτιβιστικές του απεικονίσεις της φυσικής ζωής στην Ταϊτή και την Πολυνησία. Θεωρείται σήμερα ένας από τους μείζονες ζωγράφους όλων των εποχών.
Μέλος της γερμανικής εξπρεσιονιστικής ομάδας Der Blaue Reiter (Ο Γαλάζιος Καβαλάρης) και, αργότερα, καθηγητής στο Bauhaus, ο Kandinsky (1866 - 1944) είναι γνωστός για την πρωτοποριακή ανακάλυψή του στην εκφραστική αφαίρεση το 1913. Το έργο του προαναγγέλλει αυτό των Αμερικανών Αφηρημένων Εξπρεσιονιστών.
Ο Ernst Ludwig Kirchner (1880 - 1938) ήταν μία από τις ηγετικές δυνάμεις της ομάδας Die Brücke (Η Γέφυρα) που άκμασε στη Δρέσδη και το Βερολίνο πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ένας από τους πιο ταλαντούχους και ισχυρούς του Εξπρεσιονισμού.
O Αυστριακός ζωγράφος Gustav Klimt (1862 - 1918) ήταν ο πιο φημισμένος υποστηρικτής της Art Nouveau στη Βιέννη και έχει μείνει στην ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους διακόσμησης του εικοστού αιώνα. Δημιούργησε επίσης κάποια από τα πιο σημαντικά σώματα της ερωτικής τέχνης του αιώνα.
Ο Roy Lichtenstein (1923 - 1997) ήταν ένας Αμερικανός ζωγράφος και ένας πρωτοπόρος του καλλιτεχνικού κινήματος της Ποπ αρτ (Pop art). Οι χαρακτηριστικές αναπαραγωγές του εικόνων από κόμικς, τελικά, επαναπροσδιόρισαν τον τρόπο που ο κόσμος της τέχνης έβλεπε την υψηλή έναντι της "κοινής" τέχνης. Ο Lichtenstein χρησιμοποίησε έναν μοναδικό τύπο ζωγραφικής που ονομάζεται Benday dot τεχνική, στην οποία μικρές, πολύ κοντά τοποθετημένες κουκίδες χρώματος χρησιμοποιούνταν για να σχηματίσουν μια πολύ μεγαλύτερη εικόνα.
Ο Edouard Manet (1832 - 1883) ήταν Γάλλος ζωγράφος και μια εξέχουσα φυσιογνωμία του ρεαλιστικού κινήματος της Γαλλικής Τέχνης στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα. Τα έργα του Manet θεωρούνται από τα πρώτα έργα της μοντέρνας εποχής, γεγονός που οφείλεται στο τραχύ ζωγραφικό ύφος του και την απουσία του ιδεαλισμού στις μορφές του. Ο Manet ήταν στενός φίλος και μια σημαντική επιρροή σε νεότερους καλλιτέχνες που ίδρυσαν τον Ιμπρεσιονισμό, όπως οι Claude Monet, Edgar Degas και Pierre-Auguste Renoir.
Ο Henri Matisse (1869 - 1954) ήταν Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης, που βοήθησε στη διαμόρφωση της σύγχρονης τέχνης. Από τα πρώιμα φωβιστικά έργα του έως τα ώριμα χαρακτικά του, τόνισε τις εκτεταμένες περιοχές του χρώματος, την εκφραστική δυνατότητα της χειρονομίας και τον αισθησιασμό που ενυπάρχει στη δημιουργία της τέχνης.
Ο Claude Monet (1840 - 1926) ήταν Γάλλος καλλιτέχνης, που προώθησε την εισαγωγή των ζωγραφικών εφέ και της έμφασης, στο φως και την ατμόσφαιρα, και της τεχνικής της plein air (ζωγραφικής στην ύπαιθρο), που έγιναν σήμα κατατεθέν του Ιμπρεσιονισμού. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για τις σειρές του με τις θημωνιές και τους καθεδρικούς ναούς σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, και για τα Νούφαρα της ώριμης περιόδου του.
Ο Picasso (1881 - 1973) κυριάρχησε στην ευρωπαϊκή ζωγραφική στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα και παραμένει ίσως ο πιο σημαντικός, γόνιμα εφευρετικός και πολύπλευρος καλλιτέχνης του αιώνα. Παράλληλα με τον Georges Braque, ηγήθηκε του Κυβισμού. Είχε επίσης σημαντική συμβολή στην Σουρεαλιστική ζωγραφική και τα μέσα, όπως το κολάζ, η γλυπτική και τα κεραμικά.
Ο Jackson Pollock (1912 - 1956) ήταν ο πιο γνωστός από τους Αφηρημένους Εξπρεσιονιστές και το χαρακτηριστικό παράδειγμα της Action Painting (Ζωγραφική της δράσης). Η δουλειά του εκτίνεται από σκηνές πρωτόγονων τελετών του Jung ως τα αμιγώς αφηρημένα έργα της ζωγραφικής του σταξίματος (drip paintings) της μετέπειτα καριέρας του.
Ο Γάλλος καλλιτέχνης Auguste Rodin συχνά θεωρείται ως ο πατέρας της σύγχρονης γλυπτικής. Τα ποικίλα έργα του περιλαμβάνουν παραδοσιακά στυλ, έντονα αλληγορικά στοιχεία και μια τμηματική και με υφή σωματική φυσικότητα, που είναι σήμα κατατεθέν του μοντερνισμού.
Ο Georges-Pierre Seurat (1859 - 1891) ήταν Γάλλος ζωγράφος που προώθησε το Μετα- και το Νέο-Ιμπρεσιονιστικό καλλιτεχνικό ύφος στου τέλος του 19ου αιώνα. Η μεγαλύτερη συμβολή του στη μοντέρνα τέχνη ήταν η ανάπτυξη του Πουαντιγισμού (Pointillism), ενός ζωγραφικού ύφος, στο οποίο εφαρμόζονται μικρές κουκίδες χρώματος για να δημιουργηθεί μια συνεκτική εικόνα. Συνδυάζοντας την επιστήμη της οπτικής με τη ζωγραφική συγκίνηση, ο Πουαντιγισμός προκάλεσε σε μία ανεπανάληπτη οπτική αρμονία στη μοντέρνα τέχνη.
Ο Vladimir Tatlin (1885 - 1953) ήταν ένας εξέχων Ρώσος πρωτοποριακός καλλιτέχνης και αρχιτέκτονας. Ήταν μια από τις βασικές μορφές του κινήματος του Κονστρουκτιβισμού.
Ο Vincent van Gogh (1853 - 1890) ήταν ένας Ολλανδός ζωγράφος, που συνήθως συνδέεται με τη Μετα-Ιμπρεσιονιστική περίοδο. Ως ένας από τους πιο παραγωγικούς καλλιτέχνες και πειραματικούς ζωγράφους της εποχής του, ο van Gogh ήταν ένας αυθόρμητος ζωγράφος και αυθεντία στο χρώμα και την προοπτική. Ταλαιπωρημένος από τους προσωπικούς του δαίμονες όλη του τη ζωή, πολλοί ιστορικοί εικάζουν ότι ο van Gogh έπασχε από μια διπολική διαταραχή.
Ο Andy Warhol (1928 - 1987) ήταν ένας Αμερικανός ποπ καλλιτέχνης, γνωστός για τα έντονα χρωματισμένα πορτρέτα διασημοτήτων, που με τη δουλειά του προσπάθησε να εξερευνήσει τη σχέση μεταξύ της καλλιτεχνικής έκφρασης, της κουλτούρας των διασημοτήτων και της διαφήμισης, που άνθισαν στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. Ένας από τους πιο διάσημους και σημαντικούς καλλιτέχνες της δεκαετίας του 1960, ήταν πρωτοπόρος σε συνθέσεις και τεχνικές, που εστίαζαν στην επανάληψη και τη μηχανοποίηση της τέχνης.
