αρχική σελίδα

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ένα μεγάλο μέρος της τέχνης που παρήχθη στην Ιταλία ήταν, κατά τη γνώμη του Boccioni, κάπως επαρχιακό. Στο Μιλάνο, ωστόσο, υπήρχε μια προοδευτική ομάδα νέων καλλιτεχνών γνωστή ως Famiglia Artistica (Καλλιτεχνική Οικογένεια). Έτσι, το 1907, ο Boccioni μετακόμισε στο Μιλάνο, όπου συνάντησε τον Filippo Tommaso Marinetti (Φιλίπο Τομάζο Μαρινέτι), ποιητή και θεωρητικό του Συμβολισμού. Δύο χρόνια αργότερα, στις 20 Φλεβάρη του 1909, ο Marinetti δημοσίευσε το πρώτο φουτουριστικό μανιφέστο στην πρώτη σελίδα της καθιερωμένης γαλλικής εφημερίδας Le Figaro. Πολύ γρήγορα προσέλκυσε οπαδούς, μεταξύ των οποίων και ο Boccioni, ο Severini, ο Balla, ο Carlo Carra (Κάρλο Καρά) και ο Luigi Russolo (Λουίτζι Ρουσόλο). Όμως, στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Boccioni αποδείχθηκε ότι ήταν ο πιο ειλικρινής υποστηρικτής και σημαντικός θεωρητικός του Φουτουρισμού, για να μην αναφέρουμε ότι ήταν ο κύριος υπεύθυνος για την εφαρμογή του παραδείγματος του Marinetti στις εικαστικές τέχνες

Η ώριμη περίοδος

Η αρχή του Φουτουρισμού συνέπεσε με την πιο παραγωγική περίοδο του Boccioni, ως καλλιτέχνη. Στις 11 Φεβρουαρίου του 1910, υπό την ηγεσία του Boccioni, το "Μανιφέστο των Φουτουριστικών ζωγράφων", δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Marinetti, Poesia (Ποίηση), και υπεγράφη από τους Severini, Balla και άλλους. Απευθυνόμενο στους "Νέους Καλλιτέχνες της Ιταλίας", αυτό το νέο μανιφέστο, όπως και το προηγηθέν, ουσιαστικά έκανε επίθεση σε θεσμούς, όπως μουσεία και βιβλιοθήκες, που θεωρήθηκαν από τους Φουτουριστές παρωχημένοι. Ο Boccioni και οι Φουτουριστές στόχευαν σε μία από τις βασικές αξιώσεις της Ιταλίας για το κύρος, το κλασικό παρελθόν της, το οποίο θεωρούσαν εμπόδιο για την ανάπτυξη της χώρας ως μιας σύγχρονης δύναμης.

Αργότερα την ίδια χρονιά ο Boccioni δημοσίευσε, και πάλι στο περιοδικό του Marinetti Poesia, το "Τεχνικό Μανιφέστο της Φουτουριστικής Ζωγραφικής". Δήλωσε "όλα εκείνα τα θέματα που μέχρι τώρα χρησιμοποιήθηκαν, πρέπει να παραμεριστούν, προκειμένου να εκφράσουμε τη στροβιλίζουσα ζωή του χάλυβα, της υπερηφάνειας, του πυρετού και της ταχύτητας."

Ως νέος καλλιτέχνης, ο Boccioni είχε επιλέξει θέματα που απλώς του έκαναν εντύπωση, αλλά ως Φουτουριστής, επέλεγε τα θέματα ως οχήματα για τις ζωγραφικές θεωρίες. Ένα θέμα που τον ενέπνεε συχνά ήταν η πόλη και την εξερεύνησε σε έργα του όπως Οι δυνάμεις του δρόμου (The Forces of the Street) και Ο δρόμος μπαίνει στο σπίτι (The Street Enters the House), και τα δύο του 1911.

Το 1912, η φουτουριστική ομάδα πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή έκθεση ζωγραφικής στο Bernheim-Jeune, στο Παρίσι. Το κεντρικό έργο του Boccioni ήταν ένα τρίπτυχο με τίτλο Καταστάσεις του μυαλού Ι-ΙΙΙ: Οι αποχαιρετισμοί, Αυτοί που μένουν και Αυτοί που φεύγουν (States of Mind I-III: The Farewells, Those Who Stay and Those Who Go, όλα το 1911), το οποίο θεωρείται από πολλούς ως το πιο φιλόδοξο έργο του καλλιτέχνη μέχρι εκείνη τη στιγμή. Στο έργο του αυτό προσπάθησε να εγκαταλείψει την εξάρτηση από κάθε περιγραφική πραγματικότητα, επιλέγοντας αντ 'αυτού, όπως ο ίδιος το έθεσε, να αφήσει τα χρώματα και τις μορφές ... να εκφράσουν τον εαυτό τους". Εν ολίγοις, ο Boccioni σχεδίασε αυτά τα έργα για να εκφράσει τη νοοτροπία ενός Φουτουριστή, στην οποία το παρελθόν δεν είχε καμία θέση, σχετικά με το πώς ο καλλιτέχνης έβλεπε τον κόσμο γύρω του.

Στο Παρίσι, ο Boccioni επισκέφθηκε διάφορα στούντιο καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένων αυτά των Braque (Μπρακ), Brancusi (Μπρανκούζι), Archipenko (Αρσιπένκο) και Duchamp-Villon (Ντυσάν-Βιλόν). Αυτό που είδε τον ενθάρρυνε να εφαρμόσει τις αρχές του στη γλυπτική, με αποτέλεσμα τη δημιουργία έργων όπως Η δημιουργία ενός μπουκαλιού στο Διάστημα (The Development of a Bottle in Space - 1912) και Μοναδικές φόρμες συνέχειας στο Διάστημα (Unique Forms of Continuity in Space - 1913). Αυτό το νέο του ενδιαφέρον, τον οδήγησε επίσης στο να γράψει το "Το Μανιφέστο της Φουτουριστικής Γλυπτικής."

Τα τελευταία χρόνια

Το 1913, ο Boccioni άρχισε να συμβάλλει στην πειραματική εφημερίδα Lacerba, η οποία είχε ιδρυθεί από τον Φλωρεντίνο συγγραφέα και Φουτουριστή, Giovanni Papini (Τζιοβάνι Παπίνι) (η Lacerba έξέδωσε 70 θέματα από την 1η Ιανουαρίου του 1913 μέχρι και τις 22 Μαΐου του 1915). Με αυτή την εφημερίδα, ο Boccioni και άλλοι είχαν πια μια εφημερίδα αποκλειστικά αφιερωμένη στην προώθηση των ιδεών του κινήματος. Τον Απρίλιο του επόμενου έτους, ο Boccioni δημοσίευσε το βιβλίο του, "Φουτουριστική Ζωγραφική και Γλυπτική", μακράν ο πιο ολοκληρωμένος απολογισμός της Φουτουριστικής καλλιτεχνικής θεωρίας, γραμμένος από ένα ιδρυτικό μέλος.

Το 1914, ο Μεγάλος Πόλεμος άρχισε και εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Ευρώπη, και η αξιοσημείωτη αγριότητά του έμοιαζε πολύ με την καθαρτική βία, που οι φουτουριστές για καιρό απαιτούσαν. Έτσι, τον Ιούλιο του 1915, ο Boccioni, μαζί με τον Marinetti, τον Russolo και πολλούς άλλους Φουτουριστές, συμμετείχαν στο Τάγμα Εθελοντών Ποδηλατών της Λομβαρδίας (Lombard Volunteer Cyclist Battalion).

Το τάγμα διαλύθηκε το Δεκέμβριο εκείνου του έτος και κατά τη διάρκεια της άδειας του από τον πόλεμο, ο Boccioni συνέχισε να ζωγραφίζει, να γράφει και να δίνει διαλέξεις. Κλήθηκε και πάλι από τον στρατό τον Ιούνιο του 1916, και υπηρέτησε έξω από τη Βερόνα σε μια ταξιαρχία πυροβολικού. Κατά τη διάρκεια μιας άσκησης, ο Boccioni έπεσε από το άλογό του και ποδοπατήθηκε. Ακόμα νεαρός σε ηλικία, μόλις τριάντα τριών, ο Boccioni υπέκυψε στα τραύματά και πέθανε μια ημέρα αργότερα στις 17 Αυγούστου.