αρχική σελίδα

Η αρχική εκπαίδευση

Οι πρώτοι πίνακες του Braque ήταν σε φωβιστικό ύφος. Από το 1902 έως το 1905, αφού εγκατέλειψε τη δουλειά του ως διακοσμητής για να συνεχίσει εξολοκλήρου στη ζωγραφική, ακολούθησε τις Φωβ ιδέες και συντονίστηκε με τον Henri Matisse (Ανρί Ματίς). Το 1906, συνέβαλε τους πολύχρωμους φωβιστικούς πίνακες στην πρώτη του έκθεση στο Salon des Independants (Έκθεση των Ανεξάρτητων). Ωστόσο, είχε επηρεαστεί έντονα από μία επίσκεψή του στο στούντιο του Picasso, το 1907, όπου είδε το επαναστατικό έργο του Les Demoiselles d'Avignon (Οι δεσποινίδες της Αβινιόν). Μετά από αυτή τη συνάντηση, οι δύο καλλιτέχνες δημιούργησαν μία στενή φιλία και μία καλλιτεχνική συντροφικότητα. "Βρισκόμασταν απαραιτήτως, κάθε μέρα", έλεγε ο Braque, "για να συζητήσουμε και να δοκιμάσουμε τις ιδέες που διαμορφώνονταν, αλλά και για να αντιστοιχίσουμε και να συγκρίνουμε τα έργα μας". Η δραστική αλλαγή στο στυλ ζωγραφικής του Braque μπορεί να αποδoθεί απευθείας στον Picasso. Από τη στιγμή που κατανόησε τους στόχους του Picasso, ο Braque επιδίωξε να ενισχύσει "τα κατασκευαστικά στοιχεία των έργων του, εγκαταλείποντας παράλληλα τις εκφραστικές υπερβολές του Φωβισμού". Οι πίνακές του με τοπία, στους οποίους σκηνές αναλύονται σε βασικά σχήματα και χρώματα, ενέπνευσαν το Γάλλο κριτικό τέχνης Louis Vauxcelles (Λουί Βοξέλ) να επινοήσει τον όρο του Κυβισμού από την περιγραφή των έργων του Braque ως "κυβικές παραξενιές".

Η ώριμη περίοδος

Ο Braque και ο Picasso δούλευαν συγχρονισμένα έως την επιστροφή του πρώτου από τον πόλεμο, το 1914. Όταν ο Picasso ξεκίνησε να ζωγραφίζει συμβολικά, ο Braque ένιωσε ότι ο φίλος του είχε προδώσει τους Κυβικούς κώδικες και κανόνες τους, κι έτσι συνέχισε μόνος. Ωστόσο, συνέχισε να επηρεάζεται από το έργο του Picasso, κυρίως σε σχέση με το papier colles, μια τεχνική, πρωτοπόροι της οποίας υπήρξαν και οι δύο καλλιτέχνες, χρησιμοποιώντας μόνο επικολλημένο χαρτί. Στα κολάζ του, υπήρχαν γεωμετρικά σχήματα που διακόπτονταν από μουσικά όργανα, σταφύλια ή έπιπλα. Αυτά ήταν τόσο τρισδιάστατα που θεωρήθηκαν σημαντικά για την ανάπτυξη της Κυβιστικής γλυπτικής. Το 1918, ο Braque ένιωθε πλέον ότι είχε επαρκώς εξερευνήσει το papier colles και επέστρεψε στις νεκρές φύσεις.

Οι θεατές παρατήρησαν μια πιο περιορισμένη χρωματική παλέτα στην πρώτη ατομική έκθεση του Braque μετά τον πόλεμο, το 1919. Εν τούτοις, παρέμεινε σταθερά προσκολλημένος στου κανόνες του Κυβισμού, ως προς την απεικόνιση των αντικειμένων από πολυεπίπεδες προοπτικές με γεωμετρικά μοτίβα. Συνέχισε σαν ένας αληθινός Αναλυτικός Κυβιστής για περισσότερο από ότι ο Picasso, του οποίου το ύφος, τα θέματα και τα χρώματα συνεχώς άλλαζαν. Ο Braque ενδιαφερόταν, κυρίως, στο να δείξει το πώς τα αντικείμενα φαίνονται όταν τα βλέπει κανείς μέσα στο χρόνο, σε διαφορετικές χρονικές θέσεις και εικονικά πλάνα. Ως αποτέλεσμα της επιμονής του να απεικονίζει το χώρο με διάφορους τρόπους, έκλινε φυσικώς, προς το σχεδιασμό σκηνικών και κοστουμιών για το θέατρο και για παραστάσεις μπαλέτου, το οποίο και έκανε καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '20.

Τα τελευταία χρόνια

Το 1929, ο Braque άρχισε να ζωγραφίζει τοπία ξανά, χρησιμοποιώντας καινούρια, έντονα χρώματα, επηρεασμένος από τον Picasso και τον Matisse (Ματίς). Τότε, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '30, ο Braque ξεκίνησε να ζωγραφίζει πορτραίτα Ελληνικών ηρώων και θεοτήτων, παρόλο που ισχυριζόταν πως τα θέματα είχαν απογυμνωθεί από το συμβολισμό τους και έπρεπε να τα βλέπει κανείς μέσα από ένα καθαρά φορμαλιστικό φακό. Αποκαλούσε αυτά τα έργα του ασκήσεις στην καλλιγραφία, ίσως επειδή δεν είχαν να κάνουν αυστηρά μόνο με τις μορφές, αλλά περισσότερο με τις καθαρές γραμμές και το σχήμα. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '30, Ο Braque ξεκίνησε να ζωγραφίζει μια σειρά από έργα με τον τίτλο Vanitas (Ματαιοδοξίες), μέσω των οποίων εξέταζε υπαρξιακά το θάνατο και τον πόνο. Καθώς ολοένα και αυξανόταν η εμμονή του με τη φυσικότητα των έργων του, διερεύνησε τους τρόπους με τους οποίους οι πινελιές και οι ποιότητα στις μπογιές θα μπορούσαν να ενισχύσουν το θέμα του.

Τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσε στις νεκρές φύσεις του είχαν πολύ προσωπικό χαρακτήρα για τον Braque, παρ' όλ' αυτά , δεν αποκάλυπτε αυτή τους τη σημασία. Τα κρανία, για παράδειγμα, ήταν από τα αντικείμενα που επανειλημμένα ζωγράφιζε στο ξεκίνημα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, το 1944, ο Braque άρχισε να αγκαλιάζει πιο ελαφριά θέματα, όπως λουλούδια, τραπέζια μπιλιάρδου και καρέκλες κήπου. Η τελευταία σειρά από οχτώ καμβάδες, που έφτιαξε από το 1948 έως το 1955, το κάθε έργο με τον τίτλο Ατελιέ, ή Στούντιο, απεικόνιζαν εικόνες που αντιπροσώπευαν τις εσωτερικές σκέψεις του καλλιτέχνη για κάθε αντικείμενο, παρά στοιχεία για τον έξω κόσμο. Στο τελευταίο στάδιο της ζωής του, ο Braque ζωγράφιζε κατ' επανάληψη πουλιά, ως το απόλυτο σύμβολο της εμμονής του με το χώρο και την κίνηση.