Μια τάση, κυρίως μεταξύ των ζωγράφων της Νέας Υόρκης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όλοι από τους οποίους είχαν στραφεί προς μια εκφραστική τέχνη της βαθιάς συγκίνησης και των παγκόσμιων θεμάτων, ο Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός αγκαλιάζει τις χωρικές ανακαλύψεις του Jackson Pollock, τη ζωγραφική του χρωματικού πεδίου του Mark Rothko, καθώς και την αφαίρεση του Willem de Kooning. Οι περισσότεροι εμπνεύστηκαν από το Σουρεαλισμό και την αφηρημένη τέχνη για να δημιουργήσουν ένα νέο στυλ προσαρμοσμένο στην μεταπολεμική διάθεση της ανησυχίας και του τραύματος. Η επιτυχία τους έθεσε το σκηνικό για τη μεταπολεμική κυριαρχία της Αμερικής στο διεθνή κόσμο της τέχνης.

The Abstract Expressionists were committed to an expressive art of profound emotion and universal themes. They were interested in myth and archetypal symbols, and understood painting as a struggle between self-expression and the chaos of the unconscious. Sometimes called the 'New York School,' they included both color field painters and painters of gestural abstraction.

movement-abstract-expressionism.htm

Mark Rothko

Μια τάση στο πλαίσιο του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού, η οποία διακρίνεται από τη χειρονομιακή αφαίρεση, η ζωγραφική του χρωματικού πεδίου (color field painting) αναπτύχθηκε από τους Barnett Newman, Mark Rothko και Clyfford Still στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και εξελίχθηκε περαιτέρω από την Helen Frankenthaler και άλλους. Χαρακτηρίζεται από μεγάλες περιοχές χρώματος και την απουσία οποιουδήποτε εικονιστικού μοτίβου και συχνά εκφράζει μια επιθυμία για την υπέρβαση και το άπειρο.

Greenberg believed that there was a tendency in modern painting to apply color in fields, and some recent painters were bringing that to a climax. Some early color field painting suggested grand and lyrical moods, while later work bearing geometric motifs bordered on Conceptual and Pop art.

https://en.wikipedia.org/wiki/Color_Field

Mark Rothko

Helen Frankenthaler

Clyfford Still

Η Ποπ αρτ (Pop Αrt) ήταν ένα κίνημα που αναπτύχθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και αργότερα στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ως αντίδραση στην έμφαση του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού στις ιδιότητες της φόρμας και την εσωτερική έκφραση. Καλλιτέχνες όπως οι Jasper Johns, Robert Rauschenberg, Andy Warhol και Roy Lichtenstein προσπάθησαν να ανατρέψουν το καλλιτεχνικό χέρι, μέσα από τεχνικές όπως η σειριακή εκτύπωση, τα καθημερινά υλικά και οι εικόνες της ποπ κουλτούρας.

London's Independent Group may have been the first to consciously explore popular subject matter in their art, but Jasper Johns and Robert Rauschenberg also made use of popular imagery as a route away from Abstract Expressionism, and towards a Neo-Dada style in the late 1950s. The movement truly flourished in New York in the 1960s, but it also saw manifestations in Paris, with Nouveau Realisme, and in the work of German artists such as Sigmar Polke and Gerhard Richter.

movement-pop-art.htm

Richard Hamilton

Η Op Art, συντόμευση για το Optical art (οπτική τέχνη), είναι ένα ύφος αφαίρεσης, που βασίζεται σε γεωμετρικά σχήματα, γραμμές και αντιπαραθέσεις χρώματος για τη δημιουργία οπτικών ψευδαισθήσεων. Αναδυόμενη στα μέσα της δεκαετίας του 1950, μαζί με την κινητική τέχνη (Kinetic art), προκάλεσε ένα διεθνές κίνημα καλλιτεχνών, που αναζητούσαν να δημιουργήσουν νέες και πιο διαδραστικές σχέσεις με το θεατή, και νέες, αποπροσανατολίζουσες οπτικές εμπειρίες.

Op art was propelled by fascination with the links between perception, technology and psychology. Some artists embraced it out of enthusiasm for research and experiment, some with the hope that the effects they mastered might find a wide public and hence integrate modern art into society in new ways. To many, it seemed the perfect style for an age defined by the onward march of science, by advances in computing, aerospace, and television.

http://en.wikipedia.org/wiki/Op_art

Bridget Riley

Victor Vasarely

Francois Morellet

Ο Μινιμαλισμός εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1960 ως αντίδραση στις χειρονομιακές και αυτογραφικές υπερβολές του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού. Στην πρώιμη εφαρμογή του, κατασκευάστηκαν τεράστια γεωμετρικά αντικείμενα, σειριακές δομές και απλοποιημένες πλεγματικές επιφάνειες.

An approach to art - principally sculptural - which stressed anonymous, industrial manufacturing and austere, geometric forms. Led by articulate spokesmen such as former critic Donald Judd, the movement became a highly self-conscious attempt to overturn previous conventions of sculpture, to create objects with simple, indivisible forms, and to reject the appearance of art.

movement-minimalism.htm

Donald Judd

Robert Morris

Η πρακτική της Εννοιολογικής Τέχνης έγινε δημοφιλής μετά τη δεκαετία του 1960 και παρουσίασε άτομα με μια ιδέα για την τέχνη, η οποία ήταν πιο σημαντική από την ολοκλήρωση ενός απτού και παραδοσιακού έργου τέχνης. Ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια έννοια που υποχρέωνε τους ανθρώπους να εξετάσουν τη φύση της ίδιας της τέχνης και να αποφασίσουν οι ίδιοι, αν αυτό που παρουσιαζόταν ήταν ένα έργο τέχνης.

The movement is marked by a focus on ideas and communication rather than visual perception. Some of its practitioners have been drawn to a highly intellectual critique of the institution of art itself. Many eschew objects altogether, yet others have created a diverse output of media, from maps and found objects to texts and photographs.

movement-conceptual-art.htm

Sol LeWitt

Daniel Buren

Joseph Kosuth

O Μετα-Μινιμαλισμός στις εικαστικές τέχνες αναφέρεται σε έργα που έχουν δημιουργηθεί στα τέλη του 20ου αιώνα, που μοιράζονται τις φορμαλιστικές ή "καθαρές" ιδιότητες των παλαιότερων μινιμαλιστικών έργων. Σε αντίθεση με το Μινιμαλισμό, ο Μετα-Μινιμαλισμός δε βασίζεται πάντα στη φορμαλιστική ή γραμμική αισθητική και, συχνά, τα έργα του τοποθετούνται σε δημόσιους χώρους. Μερικοί από τους καλλιτέχνες του κινήματος είναι οι Anish Kapoor, Damien Hirst και Eva Hesse.

Post-Minimalism describes a collection of reactions against the abstraction, austerity, and formalism of the Minimalist style. But it also describes work that extended its ideas: some Process artists pushed further its interests in the materiality of sculpture; some elaborated its notion that sculpture could expand beyond the object - they developed new ideas about the placement of sculpture, and pioneered Land art; and others, including many feminist artists, reintroduced qualities of emotional expression into Minimalism's highly impersonal style.

movement-post-minimalism.htm

Eva Hesse

Robert Smithson

Vito Acconci

Η τέχνη της περφόρμανς (performance art) είναι ένα είδος στο οποίο η τέχνη παρουσιάζεται "ζωντανή", συνήθως από τον καλλιτέχνη, αλλά μερικές φορές με συνεργάτες ή εκτελεστές (performers). Είχε μια θέση στην πρωτοποριακή τέχνη όλο τον εικοστό αιώνα, παίζοντας σημαντικό ρόλο στα αναρχικά κινήματα, όπως ο Φουτουρισμός και ο Ντανταϊσμός. Άκμασε ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1960, όταν οι καλλιτέχνες της περφόρμανς άρχισαν να ασχολούνται με το σώμα, αλλά εξακολουθεί να είναι μια σημαντική πτυχή της τέχνης.

Performance is a genre in which art is presented "live," usually by the artist but sometimes with collaborators or performers. Artists have turned to it whenever they have become disenchanted with conventional media such as painting and sculpture, and are seeking to rejuvenate art. In the 1960s, the movement reflected widespread attempts to escape the boundaries of the traditional art object. In some ways it extended the "action painting" of the Abstract Expressionists, in other ways it gave expression to politics, to the rise of feminism and the anti-war movement.

http://en.wikipedia.org/wiki/Performance_art

Yves Klein

Marina Abramovic

Ο Νέο-Εξπρεσιονισμός ξεκίνησε ως ένα κίνημα στη γερμανική τέχνη, στις αρχές του 1960 με την εμφάνιση του Georg Baselitz. Εξελίχθηκε στη δεκαετία του 1970, με την προσθήκη ζωγράφων όπως οι Anselm Kiefer, Markus Lüpertz και Eugen Schönebeck. Αντλώντας έμπνευση από το γερμανικό εξπρεσιονισμό, πολλοί από τους οπαδούς του επικεντρώθηκαν στην ταραγμένη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Στη δεκαετία του 1980, ενέπνευσε πολλούς επιτυχημένους ζωγράφους σε όλο τον κόσμο, όπως και τον Julian Schnabel.

Disaffected with the intellectualism of Minimalism and Conceptual Art, many artists returned to painting in an expressionist style which reasserted the creative power of the individual. This took place almost simultaneously throughout the world and was marked by interests in primitivism, graffiti, and the revival of historical styles.

http://en.wikipedia.org/wiki/Neo-expressionism

Georg Baselitz

Julian Schnabel

Francesco Clemente

Ο Νεο-Ντανταϊσμός (Neo-Dada) αναφέρεται σε έργα τέχνης από τη δεκαετία του 1950, που προβάλουν δημοφιλείς εικόνες και σύγχρονα υλικά, με αποτέλεσμα, συχνά, σε κάτι παράλογο. Ο Νέο-Ντανταϊσμός είναι τόσο μια συνέχεια του προηγούμενου κινήματος του Ντανταϊσμού όσο και σημαντικός προάγγελος για την Ποπ αρτ (Pop Art). Ορισμένοι σημαντικοί καλλιτέχνες του Νεο-Ντανταϊσμού περιλαμβάνουν τους Robert Rauschenberg, Jasper Johns, Robert Morris και Allan Kaprow.

Artists such as Jasper Johns and Robert Rauschenberg aimed to shift the focus of art away from the existential angst of the artist, and towards the audience, the influence of popular culture, and an overall interpretation of ambiguous meaning. This shift proved important in paving the way to most of the contemporary art that followed.

https://en.wikipedia.org/wiki/Neo-Dada

Jasper Johns

Robert Rauschenberg

John Cage